Cd. SANKTUARIUM CISZY

Teraz mogliśmy spojrzeć na to z bliska.

Obejrzeliśmy bogate zbiory Muzeum Diecezjalnego, które mieści się w Domu Długosza, historyka i kanonika sandomierskiego, a następnie udaliśmy się do Bazyliki Katedralnej. Było jeszcze trochę tzw. wolnego czasu, by ochłodzić się jakimś napojem czy lodami, spacerując po mieście „na własna rękę”. Potem znów całą grupą przeszliśmy nad Wisłę, na przepiękny bulwar, by tam zrealizować ostatni punkt naszego programu – półgodzinny rejs statkiem. Stamtąd spoglądaliśmy jeszcze na to urocze miasto na wzgórzu, które nas po prostu zachwyciło.

To był dzień, wydawać by się mogło, jak wiele innych, a jednak niezwyczajny. Spędzony jakby w innym świecie, z dala od typowej sobotniej krzątaniny i zabiegania o sprawy, które nie zawsze są najważniejsze. Było wiele wspólnej modlitwy i śpiewu w trakcie podróży, Msza święta w Sanktuarium Ciszy, potem przejście przez Bramę Miłosierdzia w sandomierskiej Katedrze. W każdym z nas coś po tym dniu pozostało, teraz pora by tego nie zatracić. Odkryto przed nami wartość i potrzebę poszukiwania czasu ciszy. Niełatwe zadanie przed nami, aby pragnąc pogłębiania kontaktu z Bogiem, próbować tworzyć swoją własną pustelnię. Jak inaczej Jego głos do nas dotrze, będzie słyszalny?

EA